Bolivia en Argentinie

Bolivia

Potosi:
Iets eerder dan verwacht, aangezien er in Sucre niet veel te beleven was, zijn we op dinsdagavond al gearriveerd in Potosi om de rest de volgende dag te ontmoeten. Op dinsdagavond hebben we nog geprobeerd om het gezellige avondleven op te zoeken, maar (zoals we al van iedereen hadden gehoord) is potosi een uitgestorven stadje en is er met name in de avond niets te beleven. Op tijd op 1 oor om vervolgens woensdag de mijntour te gaan doen met de 2 Ieren (Kevin en Kevin van de Pampastour) en zij zouden nog een groep Australiers en een Schot meenemen vanuit La Paz om het compleet te maken!
Om 1.30 pm startte de tour en werden we opgehaald bij het hostel (Koala bar). Eerst werden we gehesen in compleet beschermende outfits, lees/ Veeeeel te grote broek, jacket met karate-riem, helm met lamp en een doekje voor je mond (tegen alle vuiligheid in de mijnen), dit allemaal terwijl ons werd verteld dat het daarbinnen een sauna zou zijn (meer dan 40 graden!) De groep werd in twee groepen gesplitst/ 'sexy dynamites' and the 'sex machines', wij met de twee kevins behoorden bij de sex machines met nog wat andere mensen en de australiers en Schot bij de sexy dynamites.
Vervolgens werden we richting de mijnen gereden met een tussenstop om souvenirs te kopen voor de mijnwerkers. Dit bestond uit dynamiet, alcohol (96%), cocaleaves, sigaretten en water. Zelf ook nog een slokJE van de alcohol geprobeerd, we begrepen meteen waarom een klein flesje voor hun allemaal genoeg was.. Ook de cocaleaves gekauwd, maar dat verdoofde je mond, je tanden werden groen/bruin en het smaakte niet echt top, dus al snel uitgespuugd.
De tour werd gestart met een rondleiding door een fabriekje hoe de mineralen werden gezuiverd. Hier is Flo ten huwelijk gevraagd door onze gids dmv wat zilverpoeder waar hij een ring mee maakte. Daarna reden we een stukje verder de berg in om de echte mijnen te betreden!
In het begin was het redelijk koel en groot, dus gebukt kon je prima doorwandelen. Echter na een aantal minuten werden de gangen veel smaller en lager, waardoor we ook begrepen dat er allemaal slangen met zuurstof tegen de wanden gemonteerd waren. Het zuurstofpercentage was hier namelijk 20% lager in een gebied waar het zuurstofpercentage sowieso al lager was ivm de hoogte. Op de bodem was een rails waar de karren met mineralen over werden vervoerd. Alles gebeurde in hoog tempo, want tijd is geld, daarom was het belangrijk dat er geen steentjes of rotzooi op de rails lag en de kar ontspoord zou raken. Door middel van lichtseintjes richting de tunnels wisten we of we opzij moesten voor een nieuwe kar die ons tegemoet zou komen --> gebukt, kletsnat van zweet, benauwd met zijn 8e op 1 vierkante meter was even afzien, haha!
Gelukkig waren we blij dat we geen mijnwerkers waren, want iedereen heeft daar tijdens deze tour echt waanzinnig veel respect voor gekregen.
Uiteindelijk kwamen we beneden in de mijnen waar enorme zakken de kar in gesmeten werden. Als enige meiden hielpen wij natuurlijk mee, vooral door onze samenwerking kregen we de zware zakken nog redelijk van de grond! (we mochten na afloop solliciteren)
We vonden het allebei super indrukwekkend dat deze mannen kletsnat in het zweet met slechte stoffen inademend ervoor kozen om liever een kort (relatief rijk) leven te leven dan een lang en armoediger leven. Tevens eten de mijnwerkers alleen in de ochtend en 's avonds wanneer ze weer thuis zijn. In plaats van lunch of tussendoortjes kauwen ze op cocaleaves om wat energie te krijgen.
's Avonds hebben we met een deel van de groep gegeten en gedronken, uiteindelijk nog een grote party gemaakt in een lege disco!

Uyuni:
De volgende dag zijn we richting Uyuni vertrokken om de dag daarna met de zoutvlakte-tour te beginnen. Behalve de tour is daar weinig te beleven, dus wederom met de groep een lege disco bestormd wat eindigde in een kledingwissel waarbij Nadia's strakke spijkerbroek gescheurd is door de dikke billen van Kevin. Op weg richting de disco kwamen we een hoop schoolkinderen tegen die maar al te graag opgetild wilden worden en op iedereens rug begonnen te springen. Met onze handen op telefoons, camera's etc. omdat we toch een beetje wantrouwig waren haha..
Op vrijdagochtend hebben we op het laatste moment goeie verkleeditems (spidermanmasker, screammasker, rode hanenkam, etc..) gekocht en zijn we met 2 jeeps gaan rijden. Wij zaten met de 2 Kevin's, Aaron en Liam (Australier en Schot) in de auto, en natuurlijk onze gids met zijn vrouw. Onze eerste stop was bij een aantal verlaten treinen waar we een goed aantal foto'tjes hebben gemaakt en zoals elke toerist wat hebben achtergelaten: "BARST".
Vervolgens reden we verder en kwamen we bij het begin van de zoutvlaktes aan, waar we al snel gingen lunchen bij een gebouw gemaakt van zout. De achterklep van de jeep ging open en het gasfornuisje van het dak gehaald waar de vrouw van de gids een heerlijk maaltje voor ons ging maken. Het was heerlijk weer en de zoutvlaktes waren enorm, echt een raar idee dat dit vroeger een oceaan is geweest.
Ook grappig om te zien dat er mensen werken, en dat dit een van de grootste zoutproducties van de wereld is. Na nog een aantal keer gestopt te hebben voor mooie toeristische foto's, en vooral heel veel lol te hebben met elkaar kwamen we aan bij ons hostel (in the middle of nowhere, een prachtig uitzicht met flamingo's en alpaca's).
Na het avondeten hebben we nog wat met elkaar gedronken om onszelf warm te houden, aangezien het daar in de nacht ontzettend afkoelt (beneden 0 graden). Een aantal van de jongens besloten nog wat dynamiet die ze over hadden van de mijntour af te knallen, waar de lokale bevolking niet echt blij van werd en het ook niet erg moeilijk was om ons te traceren, aangezien wij de enige waren daar..
Een aantal lokalen die geen engels spraken kwamen boos op ons af en zeiden dat we de tour niet af mochten maken de volgende dag en dat de dader zich moest komen melden. De enige die spaans sprak was Jenn en zij moest haar paspoort inleveren als borg. De volgende ochtend om 7.00 uur ging de bel en moesten we ons melden bij de lokale bevolking waar ze hadden vergaderd wat de gevolgend voor ons zouden zijn. Hier aangekomen moest er een boete van 300 dollar worden betaald, maar aangezien niemand zoveel contant had was dit nogal een probleem. Na lang discussieren en boze gezichten van de lokalen mochten we verder met onze tour en moest de rest van het geld in Uyuni betaald worden (uiteraard door de 4 jongens die het hadden afgestoken).
De tweede dag zijn we wat verder gereden en gestopt bij een soort Inca trail die ons bracht naar een mooi uitzichtspunt waar we een prachtig gezicht hadden over de zoutvlaktes. Hier hebben we ook nog een soort graf (in een grot) bezocht, waar een oude familie is gestorven van de honger. Het stoffelijk overschot ligt daar nog steeds. Verder nog een paar keer gestopt en aan het einde van de dag teruggekeerd in Uyuni.

Tupiza:
's Avonds zijn wij samen met de twee Kevin's naar Tupiza gegaan voor het paardrijden, terwijl de rest naar Salta (Argentinie) is gegaan. Na de slechtste busrit tot dan toe kwamen we om 2.00 uur 's nachts in Tupiza aan waar we ronddwaalden op zoek naar een hostel. Gelukkig redelijk snel wat gevonden waar we gratis de tweede nacht mochten verblijven aangezien we maar zo'n korte nacht zouden maken.
's middags een aantal uur gaan paardrijden, omdat een van de Kevin's een tour van een paar dagen echt niet zou trekken. Met een gids die ongeveer 12 leek, maar beweerde dat hij 20 was zijn we ter paard vertrokken naar een enorm mooi natuurgebied met bergen, rood zand, groene bomen en cactussen. Onze paarden kenden de weg zo goed dat ze niet te stoppen waren en je eigenlijk zonder handen nog wel de goede richting in zou gaan, ook toen onze gids van zijn paard was gevallen (zonder dat wij dit wisten, aangezien hij meters achter ons reed..) hobbelden wij lekker door.
Bij een van de bekendste bergen aangekomen stopten onze paarden en hebben wij een half uur moeten wachten tot onze gids een beetje boos en betreurd gezicht vroeg waarom we niet hadden gewacht.
Vervolgens nog wat verder rondgereden en nog een stop gemaakt om een stuk de rotsen op te klimmen. Uiteindelijk weer op onze weg terug naar het stadje waar we probeerden te galopperen, maar de gids werd daar niet blijer op, want zijn paard zou dan ook weer meedoen (aangezien alle paarden elkaar steeds kopieerden).
Volgende dag de bus genomen richting Salta waar we de rest van de groep weer zouden zien.

(jaja, de stukjes worden steeds korter, het is hier veelste leuk om zo lang achter de computer te zitten;))

Argentinie

Salta:
Na een lange busreis en gestempeld bij de douane kwamen we aan in Salta, hier namen we 's avonds laat een taxi naar het hostel waar we ons steeds meer begonnen af te vragen waar we in hemelsnaam naartoe werder gebracht. Ongeveer 30 km verderop in the middle of nowhere stond een bordje LOKI, het hostel waar we naartoe gingen, naast de weg. Eenmaal daar aangekomen was het deze lange rit meer dan waard! Een gloednieuwe acommodatie met zwembad en allemaal lodges eromheen. In de bar (inmiddels 1.00 uur) kwamen we de rest van de groep weer tegen die al flink aan het feesten waren.
De twee dagen daarna hebben we met zijn allen op dat resort gerelaxed en naar het centrum gegaan om daar rond te lopen. 's Avonds was er een erg goede bbq, georganiseerd door het hostel, waar we ons geluk niet op konden! Heerlijke stukken vlees en salade met Hollandse kaas!!
Na Salta ging onze reis verder naar Cordoba, waar we nog een licht stressmomentje hadden of we onze bus wel zouden redden aangezien de afgesproken taxi's ons niet kwamen ophalen en we niet in een taxirijk gebied zaten (30 km uit het centrum)..
Allemaal goed gekomen, dus vertrokken naar Cordoba waar 's nachts waarschijnlijk de camera uit Floor's tas is gestolen aangezien die de volgende dag nergens te bekennen was.. Gelukkig een paar foto's geupload, maar de andere 600 van de eerste 2 weken (Peru) zijn we kwijt:( (we hadden ze ook op usb stick voor de zekerheid, maar die is ook kwijt..) Dus we hebben een goede reden om nog eens terug te gaan naar Peru en de Machu Picchu gewoon nog eens te beklimmen.

Cordoba:
Aangezien we van andere backpackers hadden gehoord dat je goed kunt skydiven in Cordoba hebben we daar meteen naar geinformeerd. Zo gezegd zo gedaan: samen met Kai, Dave en Kevin zijn we de volgende dag gaan skydiven!!! Het was echt supervet, maar veelste kort natuurlijk. We hebben gelukkig leuke filmpjes en foto's dus die kunnen we jullie thuis uitgebreid laten zien! En nee mam, het was geen solo jump;)
Aangezien Lot (vriendin van Nadia) een jaar in Cordoba heeft gewoond hebben we natuurlijk nog even gemeet met Macarena, het hostzusje van Lot. Ook zijn we nog gaan eten met Manuela, een andere exchange student die ook in Nederland is geweest die ons nog rond heeft geleid op een craft fair (soort markt met handgemaakte spullen).

Buenos Aires:
Na een paar dagen Cordoba ging onze reis verder naar BUENOS AIRES! We zaten in een heel leuk, druk en gezellig hostel (Millhouse avenue) op perfecte lokatie! Ook in deze stad hebben we rondgelopen, een fietstocht gedaan, het drukke bekende nachtleven opgezocht tot in de vroege uurtjes, naar een tangovoorstelling geweest en naar een trommelvoorstelling geweest: het bekende 'la bomba de tiempo'. Kortom super veel leuke dingen gedaan, maar teveel om nu uitgebreid te vertellen!
Op onze laatste dag in Buenos Aires moesten we afscheid nemen van de groep waar we nu al ongeveer 3 weken mee aan het reizen waren, aangezien wij een wat strakker tijdsschema hebben dan zij:(
We waren al gelukkig dat ze ons tot dan toe hadden gevolgd, want eigenlijk hadden ze overal veel langer kunnen blijven. Na een niet al te leuk afscheid van Kevin (Nadia's grote liefde) zijn we vertrokken naar Iguazu om de bekende grote watervallen te bezichtigen.

Iguazu:
Na een lange busreis kwamen we aan in een super mooi resort waar we lekker het zwembad in zijn gedoken en voor het eerst in tijden vroeg ons bedje in zijn gedoken. De volgende dag zijn we naar de Argentijnse kant van de watervallen geweest. We wilden eerst nog even een SDkaartje kopen want onze andere was al vol, dit was echter heel lastig want het was zondag dus er was weinig open. Na lang zoeken en vragen vonden we uiteindelijk een winkeltje die SD kaarten verkocht. In de tussentijd hadden we contact gehad met 2 argentijnse jongens die ons een lift wilden geven naar de watervallen. Dit hadden we natuurlijk nooit moeten doen want die hebben ons de hele dag gevolgd en spraken geen woord engels (en nee, wij nog steeds geen Spaans) dus die hebben we door middel van een tolk op een aardige manier proberen af te wimpelen. In het park zijn we eerst met de trein naar boven gegaan om de bekenste waterval te zien, dit was echt super indrukwekkend! Zoveel water dat met enorme snelheid naar beneden klettert, je wordt er bijna duizelig van als je er goed naar kijkt! Vervolgens hebben we zowel de lower en de uppertrail gedaan om de watervallen van alle kanten te kunnen bekijken en fotograferen haha! savonds ons eigen maaltje bereid en ook voor de argentijnse jongens gekookt om het goed te maken dat we niet met hun het park in wilden haha! In ons hostel een gezellig engels koppel leren kennen met wie we savonds bij het zwembad lekker wat hebben gedronken en veel lol hebben gehad! We waren van plan om die avond naar Brazilie door te reizen maar omdat het zo'n mooi complex was hebben we daar nog 1 dagje bij geboekt en lekker aan het zwembad gelegen. Volgende dag wel naar Brazilie vertrokken, op weg naar de stranden van Florianopolis:)

Brazilie

Florianopolis:
We zijn sinds eergister op Florianopolis en hebben hier al 2 dagen op het strand gelegen. We hebben gelukkig al nieuwe vrienden gemaakt hier! We zijn tot de conclusie gekomen dat backpackers erg gezellig zijn! Gister op het strand al lekker muziek gemaakt met de lokalen en savonds met ongeveer 50 man gechilld op het strand met een kampvuurtje, gitaar en biertjes, wat willen we nog meer?!:) Nu nog een paar dagen hier, we duimen voor lekker weer want het is nu erg bewolkt! Waarschijnlijk gaan we zondag naar het noorden, naar Ilha Grande(bountystrand) en sluiten we dan helaas onze reis alweer af in Rio. Maar we gaan eerst nog 2 weken heerlijk genieten van Brazilie!!!